Pamiętnik odchudzania użytkownika:
araksol

Tydzień się kończy. Był pozytywny. Sporo pracy zrobione i to mnie cieszy.

Wszystko na teraz Sebastian zrobił. Jedzie chyba jutro. Ja mam jeszcze trochę sprzątania, ale się wyrobię. W domu się wyciszyło. Już się z Sebastianem nie kłocimy. Był problem przy montowaniu pieca, bo mamy inny system pracy. Ja też piece podpinalam i robiłam to inaczej. Gdy się za to wziął było spięcie i to znowu ja byłam winna, bo mu probowałam radzić, a on chciał zrobić po swojemu. Miał rację, bo ja też nie lubię rad gdy o nie nie proszę. Moze dziś go namowię do sadzenia drzewek. Jest jabłonka do wsadzenia do gruntu i są czereśnia i wiśnia kolumnowe. Też wegetują w donicach. Przyszły rokitniki. Ja mam do posprzątania kuchnię, ale nie wiem czy nie przełożę na jutro. Jest do zrobienia ganek od strony podwórza. Krzysiek musi odkurzyć podlogi.

Tycie opanowane i waga już nie rośnie. Jest jednak stanowczo za dużo kilogramów. Dziś ma być zupa ogorkowa i bulki z cebulą -cebularze domowe. Do tego będzie jajecznica z pieczarkami i papryką.

Dziś musiałam rano kupić warzywa. Od listopada już dostawcy będą jeździć co dwa tygodnie. Trzeba będzie robić zapasy. Niezbyt mi to na rękę, ale dobrze ze będą jeździć. Krzysiek warzyw jeść nie chce i na kupowanie sie krzywi. On się napycha chlebem z wędliną typu mielonka, salceson, pasztetowa i bułkami słodkimi. Ma kilka kilo nadwagi, ale tragedii nie ma. Wyniki ma w normie choć już chyba stan przedcukrzycowy, bo cukier skacze.

Nie wiem czy nie wezmę kota na dom tymczasowy. Kotek jest bezdomny, starszy i schorowany. Na razie osoba, która sie kotami zajmuje go wykastrowała i leczy. Nie ma co z nim zrobić. On na pewno kiedyś miał dom. Jest łagodny, ale nie wiem jak by reagował na koty i Pikusia. Potrzebna pełna miska i ciepły kąt, bo zimy moze nie przetrwać. Zobaczymy. Gdyby się nadał to mogłby mieć nawet u mnie dożywocie, bo nie sądzę, by byli chętni na adopcje. Ludzie chcą koty orginalne, najlepiej rasowe lub w typie rasy i to za darmo. Po takie ustawia sie kolejka... Strszanie mi go żal. Jest podobny do mojego Filusia i od razu mnie złapał za serce gdy tylko go zobaczyłam. Kilka dni temu śniły mi się dwa pingwinki. Może...

Piec się sprawdza. Temperatura rośnie bardzo szybko nawet gdy palę tylko drewnem. Jest oszczędny, bo mało opału idzie. Dwie szklanki wody na herbatę są gotowe po 15 minutach. Bardzo mnie to cieszy, bo z chęcią gotuję na piecu. To mi przypomina dzieciństwo i dom mojej ukochanej cioci Resi, siostry babci. Ona wszystko gotowala na piecu. W lecie też palila godzinę, dwie do czasu ugotowania obiadu. Maszynki nie miała. Miała za to grzałkę. To nie była prosta kobieta. Uczyła się na pensji i później w szkole, która pozwoliła jej na pracę w biurze. Pracowala też w bibliotece i bardzo dużo czytala. Mnie ten powrot do przeszłości bardzo cieszy... :)

Dziś będzie zupa z dyni. Dodam marchwi i ziemniakow no i ziol. To ma być zapychacz, bo takie lubię. Gdy gotuję kartoflankę musi być gęsta. Jeden ziemniak na osobę to za malo. Jemy tyle ile by było do sosu. Inna sprawa, ze nigdy nie robię dwoch dań. Oprocz zupy będzie serek wiejski i salatka z marchwi i bobu. Co dziwne Sebastian też ją je...

Jeśli chodzi o pracę w domu to ma być sprzątanie w pokoju dziennym i łazience. Do tego mam dziś zrobić horoskop urodzeniowy i rozklad partnerski z kart lenormand. Horoskop jest dla dziecka. Mama chce by jej podsunąć czym by mogła zainteresować corkę. Chodzi o zdolności i ewentualne pasje. Chodzi o pasje wynikające z wnętrza, a nie takie ktore corka może ściągnąć od koleżanek i porzucić po chwili. Dla tej samej dziewczynki mam też przygotować zajęcia zgodne z karmą. Chodzi o ukierunkowanie.

Święto Zmarlych coraz blizej, a ja jeszcze nie wiem czy Krzysiek jedzie na groby do Ryk. Chce koniecznie jechać 1 XI i oby nie, bo drogi będą niebezpieczne. Ja pojadę z sąsiadem. Wszystko już mam. Będzie na każdy grob stroik i znicz. Grobow mam 9 plus 2. Ja świętuję po swojemu. Niby Viccanką nie jestem ale Samhain obchodzę. Świętować można od zachodu słońca 31 X do 2 XI. W tym roku będę jak zawsze palić świece. Do tego przygotuję kutię, bo powinny być potrawy bez soli raczej. Postaram sie pobyć z moimi bliskimi. Tymi ktorzy odeszi oczywiście.

Wczoraj zrobiłam po raz pierwszy kotlety z buraka. Wyszły bardzo smaczne. Przepis oczywiście przerobiłam. Z 15 skladników wybralam 8. Nie uznaję przepisow ze zbyt dużą ilością skladników. Zawsze upraszczam jak się da. Dziś makaron z mięsem i sosem pomidorowym, ale bez wyszukanej nazwy, bo nie znoszę wyszukanych nazw. Do tego będzie jajecznica z pieczarkami i brokulem i serek wiejski. 

Dziś po poludniu Krzysiek pracuje. Ja mam sprzątanie lasu. Idę z Sebastianem. On nic nie mowi. Nie denerwuje się i nie krytykuje mnie. Poźniej będzie sprzątanie sypialni.

Wczoraj były problemy z zamontowaniem pieca. Problem był z rurą, bo nie można było dopasować. Wyjście z pieca ma przekrój 11 cm i takie rury Sebastian kupił. No i nie chciałby wejść. Sebastian musiał kombinować. Było spawanie chyba, bo gdzieś z rurami chodził. Musiałam i ja sie wysilić, bo trzeba bylo przenieść piec, a on waży 80 kg. Jakim cudem dałam radę nie wiem. Dało się zrobić i wieczorem piec był wyprobowany. Pali się dobrze. Ciepla daje tylko czyszczenie będzie trudniejsze. Trzeba sie przyzwyczaić. Stary piec Sebastian ma zabrać do kolegi do warsztatu. On jest jeszcze we względnym stanie. U mnie już być nie może, bo ekoprojekt. Nowy piec jest fajny, bo można na nim gotować. Dziś moze nałożę do pieca więcej i ugotuję wodę na herbatę. Moja mama na piecu w pokoju obiad potrafi ugotować. Mogę i ja sprobować. Zawsze by to byla wycieczka w przeszłość. Coś co mnie koi...:)

Wczoraj Sebastian miał problem z wiertarką. Byla za słaba do wywiercenia dziury w kominie. Grzała się. Nic dziwnego, bo cegły są stare, solidne robione ręcznie. Kusi mnie kupno mocniejszej. Myślę, że czasem by się przydała.

Wczorajszy dzień był bardzo aktywny. Bylo sprzątanie sieni. Do tego miałam rosyjski. Krzysiek musiał mi pomoc w sieni i zebrać orzechy, zgrabić liście. Sebastian był w obi, a później poprawił piec. Dziś Sebastian go zamontuje. Ja mam sprzątanie drugiej sieni. Do tego porządki i kurze w przedpokoju i sypialni. Trzeba by też zabezpieczyć okienka od piwnic i okienko z ganku. Mam cięcie drewna, bo Sebastian mi naostrzył łańcuch.

Nie wiem kiedy Sebastian pojedzie. Moze w czwartek, albo w sobotę. Przyjedzie na święta. Ja do tego czasu muszę koniecznie zrobić drugą sień. Jest do roboty podłoga i są do malowania drzwi, szafka i witraze. Na wyposażenie na razie nie mam pieniędzy.

Zainteresowała mnie mitologia słowiańska szczególnie Mokosz i Weles. Weles to między innymi Bog zaświatow, sztuki i magii, wrożb. Idealny dla mnie. Zniechęca mnie to, że kiedyś były mu składane ofiary ze zwierząt. Teraz to pokarmy, ale łączenie sie psychiczne z dawnymi krwawymi rytuałami jest dla mnie trudne, a nawet mnie odrzuca. Muszę to przetrawić, bo Weles by mnie mogl wspierać. Inna sprawa, że i w Biblii pisze o ofiarach ze zwierząt. Jacy krwawi byli katolicy. Ile było znęcania nad ludźmi - procesy czarownic. Do tej pory czasem w rytualach prosiłam o pomoc Freję i Bastet. To boginie lubiące koty i mam do nich zaufanie. Niby Freja to też bogini wojny, a Bastet ma drugie oblicze w postaci Sekhmet, ale jakoś mnie od nich nie odrzuca. Mokosz to Bogini Matka związana z żywiołem wody, deszczem, naturą, płodnością. Przy czym płodność to nie tylko rodzenie dzieci, ale i kreatywność. Bardzo lubię kontakt z Boginią Matką. Mnie ułatwia to agat mszysty. Mam dużą bryłkę i kładę ją na sercu, a wtedy czuję zapach ziemi, błota, gnijących roślin. To moje klimaty...:)

Wczorajsze zakupy zrobione, ale nie wszystko jest kupione. Nowy łańcuch kosztuje 75 zł i trzeba go przerabiać, bo jest za długi. Pilnika też nie kupił, bo drogi. Teraz chce jechać do serwisu sthil to będzie taniej. Ceny masakryczne. Niektore podniosły się ponad 100%.

Znalazam sobie spinkę do włosow. Moim zdaniem jest cudna..:)

Atmosfera ostatnio w domu jest ciężka. Sebastian jest ponury, bo mu nie pozwalam całymi dniami ogladać telewizji. Wczoraj się wściekł, bo mu kazałam przelączyć na inny program. Było coś komediowego typu płytkie teksty i glupi chichot, a to mnie wyjątkowo drażni. Nie chciał, ale zagroziłam, że zacznę sie uczyć rosyjskiego, a to drażni jego. W ogole on sie wścieka na moja naukę. Nawet suchać o tym nie chce. Sam skończy tylko szkołę podstawową i wykształcenia nie ceni. Krzysiek jest wściekly, bo kupił znowu wykreślanki i sobie z nimi nie radzi. Ja humoru nie mam, bo czuję się niekochana i psychicznie zaniedbywana. Ze stresu więcej jem i tyję. To mi napędza stres i tak sie toczy. 

Dziś Sebastian ma jechać po zakupy do remontu. Trzeba kupić szamot, rury do pieca, kolanko. My z Krzyśkiem mamy sprzatanie sieni, bo do święta kilka dni. Według dawnych wierzeń to czas gdy zasłony między jednym a drugim światem są otwarte i dusze tych co odeszli wracaja na ziemię. Nie chcę by moi bliscy zastali w sieniach balagan. Od wczoraj codziennie juz palimy w domu świece. To po to by dusze trafiy do domu i ogrzaly się. Dla mnie to czas zadumy, wspomnień.

Czytam książkę Słowiańska wiedźma. Prawię kończę. Książka jest ciekawa i trochę wiedzy przyswoję. Poczytalam sobie o motankach, czyli slowiańskich lalkach. Robilo się je z intencją i mialy moc. Sprobuję taka zrobić. Kupiłam też lanulę. Ja oczywiście mam amulety, ale nic kobiecego nie miałam. Lanula to polksiężyc. Dodaje energii kobiecej. Jest symbolem bogini Mokoszy. Jest ona rodzimym odpowidnikiem Bogini Matki. Po przeczytaniu książki znowu zaczęłam wystawiać pokarm dla skrzatow domowych, domownikow. Myślę o stalym ołtarzu z figurką Mokoszy. Teraz palę świece przed ikoną, a przed rytuałem przygotowuję ołtarz na szybko. Teraz do rozwiązania są problemy - niepokoj i wrogość w domu, brak serca i finase by mogły być lepsze.

Kupiłam nowy odkurzacz. Stary Sebastian sprobuje uruchomić ale moze w grudniu.

Co jakiś czas nachodzą mnie myśli, że w głebi duszy jestem wiedźmą. Niby mam czasem potrzebę odmówienia różańca, ale zaraz coś mi szepce do ucha, że jaka ze mnie katoliczka skoro wrożę, wierzę w astrologię, patrzę w kulę, przelewam wosk i robię rytuały. Za nic z tego nie zrezygnuję, bo to mi bliższe od nauk z Biblii. Nie jestem pokorna, nie jestem skłonna do poświęceń, nie czuję się gorsza od mężczyzn i nie widzę potrzeby, żeby sie mężczyźnie podporządkować. Jestem taka po mamie z tym, ze ona uznaje czarną magię, a ja nie. Ona miała styczność z magią cygańską. Wiedźmy i szeptuchy wspolczesne to według Alicji Chrzanowskiej kobiety rozdarte. Rano bywaja w kościele, a wieczorem odprawiają rytuały. Ostatnio znowu bardziej sercem do rytualow wrociłam, bo to coś daje w przeciwieństwie do modlitw. Modlitwy trzeba codziennie odmawiać, a Bóg wedlug Alatei może spełnić prośbę po 30 latach albo dostaje sie dobro dopiero w przyszlym życiu. Ja do tej pory praktykowałam tylko magię kobiecą i trochę magię natury. Zawsze działam sama. Nie ciągnęło mnie do Vicanek, kowenów. Aktualnie studiuję książkę Słowiańska wiedźma. To wiedza mi bardzo bliska. Nawet jeśli pojdę na studia to i tak z parapsychologii i ezoteryki nie zrezygnuję. Jedno z drugim się nie gryzie. Może wspoldzialać. Doreen Virtue jest psychologiem i terapeutką od spraw łaknienia, a aniołami się zajmuje.

Ostatnio siedzę dlużej nad matematyką. Umiem połowę tego co się uczę. Wygląda to tak, ze prostsze zadania rozwiązuję bez problemu, a trudniejsze zawalam. Rozwiązuje zadania z poziomu matury podstawowej. Wykupiłam sobie premium na jednym portalu i chcę kupić jeszcze na drugim. Kusi mnie kurs maturalny. Ostatnio ćwiczę geometrię, a konkretnie Talesa, ale trzeba będzie jeszcze wracać do potęg i pierwiastkow, może logarytmów. Boję się funkcji.

Wczoraj było cięcie drewna, bo Sebastian rozebrał z obudowy piec. W piecu niektóre cegły popękały w transporcie. Będzie je musiał podrasować szamotem. Po szamot i inne zakupy jedzie w poniedziałek. Wczoraj skopał resztę ogrodka. Dziś pracy nie ma. Ja też nie. Krzysiek zbierze resztę orzechow.

Mama nadal narzeka i widzi wszystko w czarnych barwach. Nie znoszę tego defetyzmu.

Wczoraj zdałam sobie sprawę, ze mam skłonność do brania odpowiedzianości za wszystkich i to mnie przytłacza. Jestem opiekuńcza i bywam nadopiekuńcza albo czuję taka potrzebę. Uważałam, ze tak powinno być. Chcialabym ułozyć życie innym, by byli bezpieczni i żyli tak jak trzeba. Narzucam się z radami. To pewnie innych drażni i przytlacza. To moze ich tłamsić. Trochę muszę myśleć za Krzyśka, ale za nikogo poza tym. Mama, Adrian, Sebastian to dorosłe osoby. Nie są ubezwłasnowolnieni i odpowiadaja za siebie. Niepotrzebnie przejmuję się tym co mama mówi. Ona narzeka, bo lubi a ja niepotrzebnie to biorę do siebie. Wydaje mi się, że ona woła wręcz o pomoc. To nie tak. Ona o pomoc nie prosi i  do czasu aż nie poprosi nie będę się tym przejmować. Nie powinnam przynajmniej. 

Wczoraj Sebastian skopał kawałek ogrodu i poprawił zamek od drzwi, bo wkładka latała. Dziś ma skopać resztę i zrobi zamknięcie do drzwi od pomieszczenia z kuwetą Aronka. Krzysiek zebrał trochę orzechów, zgrabił liście i wyczyścił kuwety. Ja wyszorowałam zlew i pocielam trochę drewna. Dziś Krzysiek pracuje po południu i w domu nic nie zrobi. Dniowka będzie ciężka, bo na targu masa ludzi przed świętem. Zawsze tak jest.

Mama nie chce nic robić. Jest jak mój dziadek. On w ostatnie lata praktycznie leżał. Ona też tak chce i ma pretensje, ze nie ma nikogo ktoby kolo niej robil. Przy dziadku robiła ona i babcia. Przy mamie nie ma kto. Ja sie nie podejmę służby. Mogę pomóc i to robię, ale resztę kolo siebie musi robić. Tym bardziej, ze fizycznie jest sprawna i nawet lekow nie bierze. Musi sobie szykować posilki, prać, nosić węgiel i palić w piecu, wynosić zlewki, sprzątać. Wyjście by było takie, zeby zacząła leczyć psychikę. Gdyby była niepelnosprawna załatwiłabym panią z Mopsu do pomocy. Ona takiej pomocy nie chce, bo obcych w domu nie zniesie. Moich obiadów też nie chce i na palenie drewnem sie nie zgadza. Drewno bym mogła nosić. W węglu grzebać nie będę tym bardziej, że ona nie laduje węgla łopatą, a wybiera ręką i takiego węgla żąda. Sprzątać nie będę, bo u siebie mam z tym problem. Jest też problem z odzieżą. Wszystko ma strasznie zniszczone, sprane i zszarzale. Z zakupami jest problem, bo nie chce nic z internetu. Ma być odpowiedni kolor, fason, wzór. Zawsze byla strojnisią i teraz tez tak chce. Niestety ja jej rzeczy w jej stylu po mieście szukać nie będę. Mogę coś kupić, ale po najmniejszej lini oporu. Swoje kupuję w internecie i nie specjalnie wybieram. Chcę zeby zakupy przebiegly szybko i sprawnie. Nie mam czasu na bzdury wedlug mnie czyli szukanie cichów.

Inna sprawa, ze ja wszystko kolo mamy robię zwykle bez serca. Nie jestem czula, troskliwa, serdeczna. Robię to co muszę i jestem u niej najeżona i spięta, bo nie wiem z czym znowu wyskoczy. Przez tyle lat mnie tego nauczyla. Nie nauczyla mnie okazywania uczuć tych ciepłych i sama troskliwa nie była. Nie wychowywała mnie praktycznie tylko szybko wrocila do pracy, żeby problemu ze mna sie pozbyć. Wychowywała mnie babcia i ciocie. Mamę nie codziennie widywałam, bo jako małe dziecko nawet nie spałam w domu. Była do karania i do dziś pamiętam jej ataki szału gdy biła mnie tym co miała pod ręką. Wybaczyłam jej, ale czasem to po awanturze wraca.

Mam książkę...:) Kupiła ją moja mama i teraz jest problem która wcześniej przeczyta.

Mam prawie 60 lat i myślę o napisaniu testamentu. Chcę zabezpieczyć Krzyśka i Adriana i jeśli sie da Sebastiana/słuzebność/, ale najważniejsze sa zwierzęta. Chcialam wszystko zapisać na Krzyśka i dodać do tego polecenia testamentowe, czyli obowiązek zajęcia sie zwierzętami i pokoj dla Sebastiana. Szybko jednak zrozumialam, ze to kiepski pomysł, bo Krzysiek moze odejść zaraz po mnie, a wtedy zwierzęta wylądują na ulicy. Teraz myślę, że 1/4 zapiszę na Krzyśka, Adrian dostanie pokój, a reszta pójdzie na fundację kocią z poleceniem opieki nad moimi zwierzętami i z zapisem, ze nic nie moze być sprzedane za życia Krzyśka. Problem jest z Adrianem, bo ma komornika i jest ryzyko, że straci wszystko. Jest jednak dorosły i myśleć za niego nie będę. Moze iść do pracy i komornika splacić. To nie jest olbrzymia kwota. Mam jednak cichą nadzieję, że moje zwierzęta mnie nie przezyją. 

Jeśli chodzi o mnie to ja zwykle śmierc wyczuwam. Gdy ma odejść ktoś bliski ja to czuję. To wrażenia, sny lub bardzo silne przeczucie. To się dzieje tuż przed odejściem lub zaraz po tym fakcie. Tak było gdy mój chłopak odebrał sobie życie. Czułam i poprosiłam żebyśmy poszły z babcią do niego. Babcia poszła i go znalazła. Tak było gdy odszedł mój tata. Czułam to gdy odchodziła moja ciocia. Wiedziałam, że odejdzie jakiś kot i odszedł Śnieżek. Czułam gdy odszedł w nocy Ogonek. Myślę, ze gdybym te kontakty ćwiczyła tobym miała lepsze wyniki. Do tej pory się przed tymi kontaktami broniłam. Czas chyba z tym skończyć i otworzyć się. Być wdzięczną za te sygnały, bo one dają mi pewność, ze życie po drugiej stronie jest.

Z pracy będzie dziś kopanie ogrodka, generalne sprzątanie kuwet. Będzie nauka.

Z jedzeniem przystopowalam, ale niestety czasem jem slodycze. Krzysiek mnie kusi ciastkami, a ja gdy idę do sklepu kupuję batony. Jeden na pol ale jednak... Nie dam razy teraz schudnąć.

Znalazłam kolejne studia psychologii online. Tym razem w Warszawie. Wszystko jest online w tym egzaminy. Możliwości pracy po nich to psycholog kliniczny i psychoterapeuta. Problemem jest to co uczą. Na I roku jest polityka, ekonomia, statystyka, teoria organizacji i zarzadzania. To wszystko mnie w najmniejszym stopniu nie interesuje, a trzeba to zaliczyć, by przejść dalej. Licho wie czy to trzeba zaliczyć w formie pracy czy trzeba przystąpić do egzaminu. Nie wyobrażam sobie nawet bym byla w stanie zdać ustnie na egazminie coś tego typu. Na jakie licho psychoterapeucie nauka o państwie, prawie i polityce...

Dziś Krzysiek pracuje od rana, a poźniej jedzie po zakupy dla Sebastiana. On coś musi jeść, a jest wybredny z tym, ze je raz dziennie. Poźniej Krzysiek moze skopie część ogródka pod warzywa. Miejsca do kopania są dwa. Drugie skopie Sebastian. Trzeba też pozbierać resztę orzechów włoskich. Jeszcze trochę lezy.

Ja mam dziś trochę pracy w domu. Trzeba zrobić pranie, podlać kwiatki, wyszorować zlew. O ile przy kwiatkach lubię robić, bo zawsze z nimi trochę pogadam, to już przy zlewie nie. Pachnące plyny do czyszczenia tej niechęci nie są w stanie zmniejszyć. Nie znoszę sprzatać i już. Jeszcze robienie porządków ujdzie, ale pucowanie to zgroza...

Kupiam książkę Tęczowy most i jak na razie jestem rozczarowana. Autorka jest medium i nawiązuje kontakty ze zwierzętami, ktore juz odeszły. Myślałam, ze będzie więcej konkretow, może technika, jakieś ćwiczenia. Niestety konkretów jest bardzo malo, a treść to opowiadania. Nie jestem ciekawa kto i w jakich okolicznościach zmarle zwierzęta widział. Moze się jeszcze rozkręci. Mam książkę typu kursu i jak na razie ja tylko przejrzałam. Kiedyś do niej wrocę. Ja czasem ,,widzę" zwierzęta - koty i psy. To nie są omamy. Nic nie biorę i schizofrenii nie mam. Innej choroby psychicznej też nie. Gdy byłam dzieckiem widywałam czasem chyba anioły. Pamiętam dokładnie ostatni raz. Miałam wtedy około 8 lat i obudziłam sie w nocy. Nad moim lożkiem stała jakaś świetlista postać. Wystraszyłam sie i to byl koniec widzeń. Teraz anioly widzę tylko w odmiennych stanach świadomości i moich bliskich z drugiej strony też.

Sebastian wczoraj nie przyjechał, bo zmienili pociągi i nie było dojazdu. Jedzie dziś busem.

Jest nowy odcinek kursu akwareli. Tym razem zwierzęta, a ja nie mam czasu :(

Dzień umyka za dniem i już środek tygodnia. W tym tygodniu niewiele pracy wykonane. Wczoraj miało być podejście do skopania warzywnika, ale trzeba było przynieść znicze. Kupiłam w moim sklepie. Kupiłam też już wiązanki, ale jeszcze nie doszły i zaczynam się martwić. Grobow mam 9 o które dbamy tylko my z mamą plus dwa o które dba też dalsza rodzina. Krzysiek ma jeszcze groby w Rykach i nie wiem czy w tym roku pojedzie czy nie. Nie wiem kiedy. W zeszłym roku był ale nie we Wszystkich świętych. Nie lubię tych jego wyjazdow, bo brat Krzyśka jeździ szybko. Miał być w tym roku żwirek zrobiony kolo grobów, ale mama zrezygnowała i tylko opłaciła koszenie czy wyrywanie trawy. Zobaczę co jak pojadę. Groby są skromne. W tym roku miałam zrobić żwrek i myślę jeszcze o donicach na rozchodniki. Dużo zależy od mamy, a ona każdy pomysł mi torpeduje..

Dziś moze przyjedzie Sebastian. Będzie tydzień, ale pracy dużo nie ma. Miało być malowanie pokoju, ale sie waham. Mama usiłuje mnie przekonać, żeby przełożyć na wiosnę. Sebastian też tak uważa, bo trzeba by otworzyć okno, a zimno. Mnie się też ten ruch nie uśmiecha. Jest jednak okropnie brudno, co mnie denerwuje. Mieszkanie wygląda jak w domu patologicznym. Powinna być pomalowana podłoga w łazience, ale też nie wiem, bo wiosną trzeba będzie malować ściany. Na pewno ma być podpięty nowy piec. Trzeba by zrobić kranik koło muszli. Moze go namowię, żeby jedną część ogrodka skopał. Moze nie chcieć, bo ma chory kręgosłup i zwykle takich prac się nie ima. Trzeba by zrobić zasuwkę do pomieszczenia z kuwetą Aronka.

Ostatnio to i owo rzuciło mi światło na relację z moim synem. Jest sporo mojej winy, że jest jaki jest. Nie potrafiłam dać mu serca, a właściwie okazać serca ani go wychować. Powieliłam to co dostałam od mamy. Ona też mi miłości nie okazywała. Też była bardziej nastawiona na swoje dobro niż moje. Byłam niedojrzała i miałam niepoukładane życie. Nie lubiam dzieci i nie chcialam ich mieć. Nie powinnam go urodzić. Chciałam zrobić zabieg, ale rodzina mnie powstrzymala. Inna sprawa, że ja żyję normalnie, a Adrian tak żyć nie chce. Ja pracuję całe życie, a Adrian nie chce. Ja przestępstw nie popelniam. Teraz z nim kontaktu nie mam. W jego życiu kryzys goni kryzys. Gdyby do domu wrócił to muszę sporo zmienić w kontaktach z nim. On jest jak tykająca bomba. Stosował przemoc i jest do niej zdolny. Już go do mieszkania nie wpuszczę, bo nie chcę  narażać domu, Krzyśka. Rozmowy będą tylko u niego. Jest dorosly i powinien sam na siebie pracować. Pomoc nawet interewnta kryzysowego nie polega na robieniu tego za klienta co moze zrobić sam, ale na wsparciu go by sam to zrobił. Adrian powinien mieć wsparcie, ale powinien uwierzyć w swoje siły oraz możliwości. Samodzielne dokonania dodałyby mu szacunku do siebie.

Kupiłam książki Tęczowy most i Ziemskie anioly. Kiedy do nich zerknę nie wiem...